Rémy Labbé is een Belgische trompettist/componist en leider van “Le Big Band de Rémy Labbé”. Hij studeerde cum laude af aan de Manhattan School of Music en het Berklee College of Music. Dit is zijn debuutalbum voor Challenge Rec., ik geef eerlijk toe dat ik hem totaal niet kende, hetgeen niet zo vreemd is aangezien jazzmuziek volledig verdwenen is op de Nederlandse radio zenders. Door Philippe Caron wordt hij vergeleken met grootheden als zijn landgenoot Bert Joris en icoon Fats Navarro, dat laatste moet hij nog maar bewijzen maar een fantastisch geluid heeft hij zeker. De bezetting op dit album is als volgt : Rémy Labbé (flugelhorn, vocals), Phil Abraham (trombone), Amaury Faye (piano), Alexander Gilson (contrabas), Raphaël Pannier (drums & percussie).

“Careless Territories” is het resultaat van diverse factoren, een is zijn recente nieuwe ontmoeting met de Belgische trombonist Phil Abraham die als jurylid was uitgenodigd voor Labbé’s studenten in het Jazz departement in Luxemburg. Dit heeft geleid tot de bezetting op dit album, mede omdat ze beiden grote fans zijn van het Clark Terry- Bob Brookmeyer Quintet. Een ander invloedrijk element is de recente nostalgische muzikale reflectie die Rémy had op sommige van zijn laatste reizen. Het titelnummer ”Careless Territories” werd geschreven tijdens een familie uitstapje naar Apulia in het zuiden van Italië, “Sunflower Eyes” is een rechtstreekse muzikale reactie op een romantisch en levens veranderend weekend in Amsterdam en “Close By” werd geboren na een verassende regenachtig oponthoud in Barcelona. Het resultaat van dit persoonlijke muzikale landschap is waarschijnlijk ook een gevolg van zijn jaren als arrangeur voor big bands. Dit album was alleen mogelijk door het enthousiasme en de muzikaliteit van de muzikanten, een combinatie van jonge leeuwen en klasgenoten van Rémy’s Collegejaren op Berklee of Manhattan, maar ook ervaren talenten uit de Belgische en Franse jazzscene, aldus Rémy Labbé in de cd bijlage.

Over naar de muziek en die is niet alleen overtuigend, maar ook verbazingwekkend voor een debuut, het klinkt alsof Rémy al een complete discografie achter de rug heeft, ik was compleet verrast toe ik erachter kwam dat dit zijn eerste cd was. Daar komt nog bij dat op een klassieker na, alle composities van zijn hand zijn. Het album opent met het al eerder genoemde “Careless Territories”, een fraaie ballad waarin we onmiddellijk kunnen genieten van het fraaie samenspel van trompet en trombone die qua klank prima harmoniëren. Op “Say it” is Rémy ook vocaal te horen, een beetje in de stijl van Chet Baker, hoewel hij diens niveau overigens niet haalt maar dat is geen schande. “Bring it on” is een onvervalste swinger met een onstuitbaar ritme van bas en drums. De beide blazers weten elkaar flink op te jutten, feestmuziek ! In “Close By” wordt er minder gas gegeven en is er veel ruimte voor het pianospel van Amaury Faye, ook in “Hephaistos” gaat het er rustig aan toe en is het vooral genieten van de boeiende klankkleur van dit bijzondere gezelschap met een hoofdrol voor het spetterende spel van Phil Abraham, super. “Then what” is dan weer een razendsnelle compositie waar de stukken vanaf vliegen en waar allen hun solistische bijdrage leveren. De enige compositie die niet van de hand van Labbé komt is het bekende “Have you met Miss Jones” van Richard Rodgers dat hier een swingende smetteloze uitvoering krijgt.

Een heerlijk album dat eens te meer bewijst dat net als in Nederland ook de jazz in België op een heel hoog niveau staat, het is en blijft een schande dat daar vooral in Nederland geen ruimte voor is op de radio, vijf zenders en geen seconde jazz te horen !

Jan van Leersum.